ผ้าที่มีตาข่ายเรียกว่าตาข่าย ตาข่ายอินทรีย์และตาข่ายถัก (เช่นเดียวกับผ้าไม่ทอ) ซึ่งตาข่ายทอสามารถเป็นสีขาวหรือเส้นด้ายย้อม การซึมผ่านของอากาศดีหลังจากฟอกย้อมแล้วผ้าจะเย็นมาก
โดยทั่วไปมีวิธีการทอสามวิธีสำหรับการทอตาข่าย: หนึ่งคือการใช้เส้นด้ายยืนสองกลุ่ม (เส้นด้ายยืนและเส้นด้ายบิด) บิดเกลียวกันเพื่อสร้างเพิงและผสมผสานกับเส้นด้ายพุ่ง (ดู องค์กร leno) การแปรปรวนเป็นแบบพิเศษ วาร์ปฮีล (หรือเรียกอีกอย่างว่ากึ่งฮีล) ซึ่งบางครั้งจะบิดไปทางด้านซ้ายของการวาร์ปพื้นหลังจากการแทรกด้ายพุ่งหนึ่ง (หรือห้า) เส้น มันจะถูกบิดไปทางด้านขวาของเส้นยืนพื้นรูเล็ก ๆ ที่มีรูปร่างเป็นตาข่ายที่เกิดจากการบิดร่วมกันและการพันผ้ามีความเสถียรในโครงสร้างซึ่งเรียกว่าผ้าโปร่งอีกวิธีหนึ่งคือใช้การเปลี่ยนวิธีการทอแบบ jacquard หรือวิธีการทำเกลียวกกเส้นด้ายยืนเป็นกลุ่มสามเส้นซึ่งเจาะเข้าไปในฟันกกและสามารถทอผ้าที่มีรูเล็ก ๆ บนผ้าได้เช่นกันอย่างไรก็ตาม โครงสร้างตาข่ายไม่มั่นคงและเคลื่อนย้ายง่าย ดังนั้นจึงเรียกอีกอย่างว่าผ้าก๊อซเทียม นอกจากนี้ยังมีผ้าทอธรรมดาซึ่งใช้ความหนาแน่นของฟันกกและความหนาแน่นของผ้าเพื่อสร้างตาข่าย (ตะแกรง) นอกจากนี้ยังมีตาข่ายถักอีกสองชนิด ได้แก่ ด้ายพุ่ง ตาข่ายถักและตาข่ายถักวิปริตวัตถุดิบโดยทั่วไปคือไนลอน โพลีเอสเตอร์ สแปนเด็กซ์ ฯลฯ มีผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปมากมายจากตาข่ายถักที่มีชื่อต่างกัน